Als de dierenarts zegt dat je paard “hoefkatrol” heeft, wil dit eigenlijk zeggen dat je paard een probleem heeft in zijn hoefkatrol. Klinkt gek, maar als een paard geen hoefkatrol zou hebben, zou hij ook niet kunnen stappen. De term hoefkatrol wordt in de volksmond gebruikt om te verwijzen naar hoefkatrolontsteking of podotrochleose. M.a.w. een kwetsuur in het hoefmechanisme. Om dit te kunnen uitleggen, moet je een beetje de anatomie kennen van de hoef. Hoefkatrol is nl. de verzamelnaam voor het mechanisme dat bestaat uit het straalbeen, de diepe buigpees, de slijmbeurs, hoefgewrichtskapsel. De hoef staat, van bovenaf het paard gezien, iets vóór de verticale lijn die je vanuit de benen naar beneden kan trekken. Om te voorkomen dat de hoef als het ware “omhoog klapt” zit er onder het hoefbeen een “kabel” die via een “katrol” omhoog loopt en waaraan wordt getrokken. Die kabel is de buigpees, het katrol wordt gevormd door de achterkant van het straalbeen. Hoefkatrolonsteking is een soort “arthrose”, een overmatige slijtage van de achterkant van het straalbeen en de diepe buigpees die er overheen loopt. Omdat door de overmatige slijtage de buigpees direct over het bot schuurt ontstaat er een chronische ontsteking, een ontsteking die pijnlijk is en die, wanneer de oorzaak van de slijtage niet wordt verholpen, uiteindelijk leidt tot vernietiging van het hoefkatrol. (Bron: paard natuurlijk).
De oorzaken kunnen verschillend zijn. Overbelasting, verkeerd bekappen, overgewicht, trauma, maar ook erfelijkheid kan een oorzaak zijn.
Is er iets aan te doen? In de meeste gevallen wel al naargelang de diagnose. Bij mijn paard dat na 1 jaar nog steeds mank was, was het een ingewikkeldere kwetsuur, nl. peescheur in de lange buigpees onder aan de voet. Een zeer moeilijk plek om te behandelen vermits de hoef hier rond zit. Na een kijkoperatie of athroscopie, heeft men kunnen vaststellen dat er na 1 jaar nog steeds ontstekingscellen vast zaten in de slijmbeurs. De ontsteking bleef bijgevolg zitten, ook na het nemen van ontstekingsremmers. Het hoefbeen was daardoor aan het degenereren, dus afsterven. Tijdens de kijkoperatie werd de slijmbeurs volledig gespoeld en er werd een verbinding gemaakt naar het hoefbeen. Nu kon de genezing pas starten, maar na 1 jaar was er natuurlijk meer schade aan de buigpees. De peesscheur was vergroot. Momenteel is ze aan te revalideren en ga ik regelmatig naar de kliniek voor controle. Het zal een lang proces zijn en of het ooit nog goed komt, weten we niet… Hoop doet leven, dus daar houd ik me momenteel aan vast:)